از زمان ممنوعیت آزبست، لنت های ترمز مانند لنت ترمز گل دوباره مورد انتقاد قرار گرفته اند و به عنوان کمکی به آلودگی گرد و غبار ریز مورد بررسی قرار گرفته اند.[10] سایر مواد موجود در مواد مالشی نیز مشکوک به داشتن اثرات مضر هستند.
ایالت واشنگتن در سال 2010 قانونی را برای کاهش استفاده از مس که برای آبزیان مانند ماهی قزل آلا سمی است و سایر مواد فعال محیطی در لنت ترمز تصویب کرد.
در نتیجه، لنت‌های ترمز با ویژگی‌های فنی یکسان فقط مجاز به داشتن فلزات سنگین مانند کادمیوم، کروم، سرب و جیوه و الیاف آزبست با درصد وزنی 0.1 درصد از اول ژانویه 2014 و حداکثر 5 درصد مس بودند. یا ترکیبات مس از 1 ژانویه 2021.
الزامات لنت ترمز
لنت ترمز باید:
دارای ضریب اصطکاک است که تا حد امکان در محدوده دمایی تعریف شده از نظر فنی ثابت می ماند، به طوری که اثر ترمز در دمای بالای لنت ها متوقف نمی شود (محو می شود).
دارای مقاومت دمایی تا 800 درجه سانتیگراد به منظور جلوگیری از از بین رفتن دائمی اثر اصطکاک پوشش ها در اثر لعاب،
از نظر مکانیکی انعطاف پذیر و غیر حساس به تأثیرات محیطی مانند رطوبت، محیط های شور و خاک باشد.
عمر طولانی داشته باشد و در عین حال درام ها، دیسک ها یا رینگ های کوچک فرسوده شود
با ساییدگی باعث آلودگی محیط زیست نمی شود.
لنت های ترمز جدید تنها پس از یک دوره کارکرد معین اثر ترمز کامل خود را ایجاد می کنند. در طول این مرحله، سطح آستر با سطح دیسک یا درام سازگار می شود تا زمانی که یک الگوی تماس یکنواخت ایجاد شود.
در طی این مرحله، مواد روی سطح تماس با دیسک/درام نیز تغییر می کند. زغال سنگ اصطکاکی تشکیل می شود.
تنها در این صورت است که اتصال بهینه جفت اصطکاک (لاین ترمز یا دیسک، لنت ترمز یا درام) و بنابراین حداکثر کاهش سرعت هنگام ترمزگیری حاصل می شود.
ساییدگی و پارگی
در طول فرآیند ترمز، لنت ترمز روی دیسک ترمز ساییده می شود، بنابراین لنت های ترمز دارای قطعات سایش هستند. لنت های ترمز چندین بار در طول عمر مفید خودرو تعویض می شوند، بیشتر از دیسک های ترمز.
لنت ترمز و دیسک ترمز در وسایل نقلیه موتوری فقط در کل محور و نه در یک طرف قابل تعویض است. از آنجایی که لنت های ترمز از طریق سایش با دیسک های ترمز سازگار می شوند، هنگام تعویض دیسک های ترمز نیز باید لنت های ترمز تعویض شوند.
