پلی استایرن
پلی استایرن (PS) یک پلیمر ساخته شده از مونومر استایرنو امروزه پلی استایرن در بورس نیز به دلیل ارزش بالای آن دیده می شود.
یک هیدروکربن مایع است که به صورت تجاری از نفت ساخته می شود.
در دمای اتاق، PS معمولاً یک ترموپلاستیک جامد است، اما می‌تواند در دمای بالاتر برای قالب‌گیری یا اکستروژن ذوب شود، سپس دوباره جامد شود. استایرن یک مونومر معطر و PS یک پلیمر معطر است.
PS اولین بار توسط BASF در دهه 1930 ساخته شد و در محصولات پلاستیکی متعددی استفاده می شود.
رایج ترین کاربرد PS در ژئوسنتتیک ها به عنوان PS منبسط شده است که مخلوطی از حدود 5% PS و 95% هوا است.
این ماده سبک وزنی است که در آن فضاهای خالی پر شده با هوای محبوس شده به PS منبسط شده رسانایی حرارتی پایینی می دهد .
همچنین به عنوان عایق در سازه های ساختمانی استفاده می شود.
PS برای کاربردهای معماری و مهندسی نیز می‌تواند به شکل‌های مقطع استاندارد یا در ورق‌هایی با الگوهای مختلف اکسترود شود.
PS منبسط شده قبلا حاوی کلروفلوروکربن بود، اما در حال حاضر از عوامل دمنده دیگر که از نظر محیطی ایمن تر هستند استفاده می شود.
مواد مورد استفاده در بسته بندی،
قرار گرفتن در معرض تجمعی با موادی که ممکن است به غذاها و نوشیدنی ها مهاجرت کنند و
سطوح ایمن آن قرار گرفتن در معرض.
ممکن است مقادیر کمی استایرن پس از تولید در پلی استایرن باقی بماند، بنابراین FDA هم ایمنی خود مواد در تماس با غذا (پلی استایرن) و هم ایمنی ماده ای را که ممکن است مهاجرت کند (استایرن) ارزیابی کرده است.
نتیجه این ارزیابی ها: FDA برای چندین دهه مشخص کرده است که پلی استایرن برای استفاده در تماس با غذا بی خطر است.
پلی استایرن به دلیل محتوای آروماتیک بالا در برابر تشعشعات گاما بسیار پایدار است. ابرهای الکترونی قادر به جذب تابش هستند و تولید رادیکال‌های آزاد فعال را از بین می‌برند.
بنابراین پلی استایرن ها را می توان با چندین دوز تابش گاما و پرتو الکترونیکی تابش کرد. پلی استایرن تا 80 درصد از خواص خود را حتی پس از دوز تابش 100 کیلوگری حفظ می کند.
تغییر قابل توجهی در رنگ آن نیز وجود ندارد. تغییر رنگ اولیه پس از دوز تابش 100 کیلوگری در عرض یک هفته به رنگ اصلی باز می گردد .
