انواع سرامیک های موجود نه تنها بر اساس مواد ترکیب، بلکه بر اساس تکنیک های تولید مورد استفاده نیز متفاوت است در همین حال، مهم است بدانید که کاشی و یا انواع سرامیک کف 60*120 می تواند از یک لایه یا دو لایه تشکیل شده باشد، بسته به اینکه یک لایه سطحی لعاب اضافه شده باشد یا نه، که علاوه بر بدنه اصلی ، مسئول نتیجه زیبایی است.
در این حالت دوم کاشی به صورت لعابدار تعریف می شود.
مینا چیزی بیش از یک لایه نازک زجاجیه نیست که به کاشی‌ها ویژگی‌های زیبایی می‌دهد که آنها را تا حد زیادی از یکدیگر متمایز می‌کند و در عوض از نظر سختی و نفوذناپذیری بالا آنها را به هم متصل می‌کند.
تکیه گاه بسته به نوع مواد اولیه ای که از آن ساخته شده می تواند بسیار متفاوت باشد: می تواند سفید، قرمز بسته به خاک رس مورد استفاده یا رنگی باشد.
همچنین می تواند کم و بیش متخلخل یا فشرده باشد و بر این اساس درجه نفوذ ناپذیری آن متغیر بوده و در برابر ضربه ها کم و بیش مقاوم خواهد بود.
بنابراین، کاشی‌های بدون لعاب تنها از تکیه‌گاه تشکیل شده‌اند که می‌تواند تحت درمان‌های سطحی، مانند لایه‌بندی یا پرداخت، قرار گیرد تا ویژگی‌های زیبایی‌شناختی متفاوتی به خود بگیرد.
مخلوط سرامیکی با توجه به فرآیندی که برای استفاده انتخاب می کنید شکل می گیرد:
پرساتورا ، که در آن خمیر با استفاده از فشار قوی فشرده می شود.
با این روش کاشی های سنگی تک پخته، دو پخته و چینی به دست می آید.
اکستروژن که در آن خمیر با عبور از شکاف ها شکل می گیرد.
تراکوتا و کلینکر با این تکنیک به دست می آیند.
متداول ترین کاشی ها مطمئناً آنهایی هستند که با فشار دادن به دست می آیند، بیایید آنها را با جزئیات ببینیم:
یک‌سوخت: کاشی‌هایی که از طریق یک گذرگاه در کوره به دست می‌آیند ، جایی که تکیه‌گاه و سطح لعابدار به طور همزمان پخته می‌شوند، دمای تنظیم شده بین 1050 تا 1180 درجه است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.