خیلی بستگی به لوله ازمایش دورهام کوچکی دارد که برای انتقال واکسن کووید-19 در سراسر جهان استفاده می شود.
فرآیند اصلی تولید این بطری‌های کوچک تقریباً 4000 سال قدمت دارد: توده‌ای پودری از ماسه سیلیکات تبدیل به مایعی داغ و گدازه‌ای داغ می‌شود که سپس نورد می‌شود و به یک ظرف شیشه‌ای تبدیل می‌شود.
در طول تاریخ، ظروف شیشه ای نقش کلیدی در علم به ویژه در آزمایشگاه ایفا کرده اند.
کاترین جکسون، مورخ علم، می‌نویسد: ظروف شیشه‌ای توخالی آنقدر در آزمایشگاه‌های شیمی مدرن حضور دارند که به راحتی می‌توان تصور کرد که همیشه همینطور بوده است.
اما تا قرن نوزدهم بود که شیمیدانان شروع به استفاده از شیشه به روش‌های کاملاً جدید کردند، استفاده از مهارت دمیدن شیشه تأثیرات عمیقی بر رشته نوظهور شیمی داشت.
قبل از قرن نوزدهم، شیمیدانان و کیمیاگران آرایه‌ای از فلاسک‌ها و قاب‌ها را که از طیف وسیعی از مواد، از جمله فلز و سرامیک ساخته می‌شد ذخیره می‌کردند.
و در حالی که این مواد به اندازه کافی خوب کار می کردند، همه آنها فاقد مزایای واضح شیشه بودند: بی اثری شیمیایی، شفافیت و چکش خواری بالا.
این ماده همچنین به دانشمندان کنترل بهتری بر چیزهایی مانند اختلاط، جداسازی، دما و فشار داد.
برخی از شیمیدانان اولیه آزمایش هایی را در داخل لیوان های شراب و آبجو انجام دادند.
سپس، در دهه 1820، شیشه‌ساز متخصص و شیمیدان چیره دست، یونس یاکوب برزلیوس، اولین لوله آزمایش را ساخت.
جکسون می‌نویسد: این ظرف شیشه‌ای مقاوم در برابر حرارت و بدون ساقه نمونه‌ای از ترکیب منظم عملکرد با صرفه‌جویی است که ظروف شیشه‌ای ساده شیمیایی را برای پزشکان آماتور جذاب می‌کند.
ایجاد کم هزینه ابزار نمادین تنها آغاز انقلاب ظروف شیشه ای بود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.